بررسی تنوع قارچی هوا و فیلترهای سیستم های تهویه مطبوع دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال ۱۳۹۳

سابقه و هدف: آلودگی بیولوژیکی در هوای فضاهای بسته بیش تر از طریق باکتری ها و قارچ ها ایجاد می شود که می توانند برای سلامت انسان مضر باشند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین قارچ های موجود در هوا و فیلترهای سیستم های تهویه مطبوع دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه هوا و سطوح اتاق های دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی مازندران واقع در شهر ساری در بهار و تابستان سال 1393 نمونه برداری گردید. نمونه برداری از هوا توسط دستگاه نمونه بردار quick take 30 (skc انگلستان( و از سطوح فیلترهای سیستم های تهویه توسط موکت استریل انجام شد. جهت شناسایی قارچ ها از روش های معمول تشخیصی قارچ شناسی استفاده شد. یافته ها: آسپرژیلوس بیش ترین فراوانی را در نمونه های هوا (408 کلنی - 26/28 درصد) و هم چنین سطوح (347 کلنی-89/24 درصد) داشت. بیش ترین میزان تراکم قارچی مربوط به آسپرژیلوس با 1152 cfu/m3 از دانشکده پزشکی بود. از بین گونه های مختلف آسپرژیلوس، بیش ترین درصد فراوانی از هوا مربوط به آسپرژیلوس نیجر (2/43درصد) و آسپرژیلوس فلاووس (8/34 درصد) از سطوح بود. استنتاج: نتایج این تحقیق نشان داد که بیش ترین آلودگی قارچی مربوط به دانشکده پزشکی در هر دو روش نمونه برداری بود. آلودگی قارچی هوا با سطوح بالا می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به بیماری های قارچی تنفسی به وسیله قارچ ها شود. آسپرژیلوس که شایع ترین قارچ در بررسی حاضر بود، علاوه بر ارتباط با بیماری های آلرژیک نظیر آسم از تولید کننده های اصلی سموم قارچی در طبیعت می باشد.